Σαμοθράκη λοιπόν, το νησί του Αιόλου αφού άμα αρχίσει και φυσάει πρέπει να βρεις να κρατηθείς από κάπου μη σε παρασύρει ο άνεμος. Το νησί λοιπόν το επισκέφτηκα στα τέλη του 2008, όχι όμως για διακοπές ούτε για ταξίδι αναψυχής, αλλά για να υπηρετήσω τη μαμά πατρίδα, ευτυχώς όχι σα πεζικάριος.
Πρόσβαση η Σαμοθράκη έχει με καράβι από Καβάλα, Λαύριο και Αλεξανδρούπολη. Εγώ λοιπόν μαζι με τα άλλα φαντάρια πήραμε το τρένο από Αθήνα φτάσαμε Αλεξανδρούπολη, και με το καράβι περάσαμε απέναντι διανύοντας 25 μίλια μέχρι το λιμάνι του νησιού τη Καμαριώτισσα
Σάος
Όταν φτάσαμε σε μία απόσταση από το νησί και έβλεπες τα σύννεφα και την ομίχλη γύρω από το νησί σου βίωνες ένα αίσθημα ότι πλησιάζεις το νησί του Lost. Στη κορυφή του βουνού ( Σάος) που ονομάζεται Φεγγάρι υπήρχαν ήδη χιόνια ενώ διέκρινε κανείς αμυδρά τις καταπράσινες πλαγιές λόγω της ομίχλης. Το πως ήταν τα πρώτα μου βράδια και οι πρώτες μου εμπειρίες ως φαντάρος στο νησί δεν έχει νόημα να το αναπτύξω.....
Η Σαμοθράκη έγινε γνωστή παγκοσμίως λόγω του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης. που κοσμεί δυστυχώς το μουσείο του Λούβρου αλλά και πολλά φεστιβάλ μουσικής (dance festivals, music festivals etc) που γινόντουσαν στο νησί κάθε καλοκαίρι μαζεύοντας χιλιάδες κόσμο. Άλλο ένα χαρακτηριστικό που θυμάμαι έντονα από το νησί ήταν τα χιλιάδες κατσίκια που είχε και τα οποία συναντούσες παντού στο δρόμο.
Ο κόσμος στο νησί είναι λίγο περίεργος αλλά όχι με τη κακή έννοια και το λέω επειδή τον έζησα αρκετό καιρό. Όπως και να έχει όσα παιδιά γνώρισα από το νησί μπορώ να πω ότι ήταν εξαιρετικά παιδιά ενώ και οι μαγαζάτορες ως επί το πλείστων ήταν όλοι τους πολύ καλοί.
Όπως διαπιστώσατε δεν έγραψα τίποτα για την άγρια ομορφιά του νησιού, τις παραλίες του, τους καταρράκτες, τις βάθρες και άλλα, οπότε στο επόμενο άρθρο θα αναφερθώ εκτενώς.
http://islands-of-greece.blogspot.com
to epomeno kalokeri h party;
ΑπάντησηΔιαγραφή