Προς τους ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς της καθ’ ημάς Θεοσώστου Επαρχίας, της πόλεως, της ενδοχώρας και της νήσου.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω, τέκνα αγαπητά,
Φθάσαμε στο κατώφλι της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος αφού διαπλεύσαμε το πέλαγος της Σαρακοστής.
Από σήμερα το βράδυ θα δούμε τον Χριστό, τον Νυμφίο της Εκκλησίας, ημίγυμνο, με ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι και καλάμι περιπαιχτικό στα χέρια. Θα κατανοήσουμε ότι με τόση ταπείνωση μας πλησιάζει ο Θεός, κι όχι «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». Θα παρακαλέσουμε και θα ευχηθούμε να μας βρει σε εγρήγορση.
Ο
Απομένει να βιώσωμε τα Πάθη του Κυρίου μας, κατά τις επόμενες ημέρες, ώστε να αξιωθούμε την Ανάστασή Του, την ερχομένη Κυριακή του Πάσχα.
Αυτά τα γεγονότα, η Εκκλησία μας δεν τα γιορτάζει συναισθηματικά. Δεν είναι αρκετά τα δάκρυα για να αισθανθούμε την αγάπη του Θεού μας που σταυρώθηκε με την αγκαλιά ανοιχτή, προκειμένου να ευρίσκει πάντοτε μέσα σ’ αυτήν, απάνεμο λιμάνι ο ταραγμένος βίος μας. Η Εκκλησία μας προσκαλεί και εφέτος να ζήσουμε πνευματικά τα φριχτά γεγονότα των ημερών που ακολουθούν. Εξ άλλου η κατά Χριστόν ζωή δεν είναι δρόμος ανθοστόλιστος και ευρύχωρος. Οδηγεί τελικά σε τόπους αναψυχής και σε πνευματικές ομορφιές, αλλά όμως, αφού πρώτα μας περάσει από μονοπάτια δύσκολα, με συνθήκες αντίξοες, με βάσανα και θυσίες.
Έτσι ο άνθρωπος της Πίστεως καταξιώνεται ως αθλητής, έτσι ο αγωνιζόμενος χριστιανός καθίσταται άξιος του στεφάνου της νίκης που δέχεται στο τέλος.
Δεν είναι εύκολες οι ημέρες που ακολουθούν. Χρειάζεται να κουραστούμε για να μας αποκαλύψουν το νόημα και την σημασία τους. Χρειάζεται να ρίξουμε τον εγωϊσμό μας και να τοποθετήσουμε την ύπαρξή μας στα όριά της. Όποιος έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, να ξέρει ότι αυτή είναι η μόνη ιδέα που υπάρχει στο μυαλό του.
Να παραδεχτούμε τα λάθη μας και να διορθώσουμε όσα γίνεται να διορθωθούν.
Να πάψουμε σαν τα ανώριμα παιδιά να ρίχνουμε τις ευθύνες μας πάντοτε σε κάποιους άλλους.
Να συμφιλιωθούμε με όσους στενοχωρεθήκαμε και να ζητήσουμε συγνώμην από ‘κείνους που βλάψαμε.
Να εξομολογηθούμε στον ιερέα τα υπόλοιπα και όσα νιώθουμε ότι βαραίνουν την ψυχή μας ενώπιον του Θεού.
Να συνεχίσουμε την νηστεία των τροφών και όσων πραγμάτων αγαπάμε. Σκοπός μας είναι να μην αφήσουμε καμμιά άλλη αγάπη να υποκαταστήσει μέσα μας την αγάπη που οφείλουμε στο Θεό.
Να γονατίσουμε και να προσευχηθούμε πολύ. Για όλους και για όλα.
Να μάθουμε να μιλάμε στον Χριστό, όπως στον καλύτερό μας φίλο.
Να αποφασίσουμε να αλλάξουμε και να γίνουμε καλύτεροι. Ο παλιό-χαρακτήρας μας μπορεί να βελτιωθεί αν το θελήσουμε.
Να αφήσουμε την καλωσύνη και την ευγένεια να πλημμυρίσουν την συμπεριφορά μας.
Να προσφέρουμε το χαμόγελο και την κατανόησή μας σε όλους.
Αγαπητοί μου αδελφοί και παιδιά μου.
Αυτά που προανέφερα δεν είναι εύκολα. Η δύναμη της συνήθειας, ο εγωϊσμός και ο διάβολος θα μας αντιστρατευθούν. Όμως, φαντασθείτε πόσο αναστημένος θα νιώσει ο άνθρωπος που θα τα επιτύχει, έστω και στο ελάχιστο. Θα νιώσει ελευθερωμένος, πλάκες βαρειές θα φύγουν από τα στήθη του, το χαμόγελο θα επανέλθει στο πρόσωπό του, η συνείδησή του θα γαληνέψει, η σκέψη του θα ηρεμήσει και η καρδιά του θα αναπαυθεί. Αυτό λέγεται Ανάσταση! Δηλαδή, ανόρθωση του πεσμένου και εκκίνηση μίας άλλης ποιότητος ζωής. Μια καινούργια βιοτή που κάνει τον άνθρωπο να νιώθει αυτοπεποίθηση και να χαίρεται την δυναμική της. Μια κατάσταση πνευματική που ανεβάζει τον άνθρωπο ψηλά απ’ όπου βλέπει την ζωή σε απόσταση. Κι όταν έλθει το τέλος του βίου, ο αναστημένος κατά Χριστόν άνθρωπος, περνάει από το θάνατο στην πραγματική ζωή. Τότε, εκεί, η ανάσταση είναι μια μόνιμη κατάσταση κοινωνίας με τον Θεό, που θα ολοκληρωθεί, όταν αναστηθούν και τα σώματά μας κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, τότε που όλα θα γίνουν καινούργια, τότε που το δάκρυ θα εξαλειφθεί από τα μάτια των ανθρώπων, τότε που ο λύκος θα κοιμάται με το πρόβατο και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια.
Γι’ αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, ετοιμαστείτε όσο καλύτερα μπορείτε, όσο περισσότερο αντέχετε γι’ αυτήν την Μεγάλη Εβδομάδα και για το εφετινό Πάσχα. Μην την αφήσετε να φύγει χωρίς να αξιοποιήσετε τις δωρεές που προσφέρει.
Μην λείψετε από τις ακολουθίες της. Αν δεν μπορείτε το πρωΐ, τουλάχιστον κάθε βράδυ, βυθιστείτε μέσα στα Τροπάρια και στους Ύμνους της. Ζήστε το τελετουργικό των ημερών αυτών. Ανακαλύψτε την χαρά του πόνου του Χριστού, την αναγκαιότητα του θανάτου και την βεβαιότητα της Αναστάσεώς μας. Σας εύχομαι κάθε πνευματική κόπωση αυτές τις ημέρες που θα σας φέρουν ανάλογη αναστάσιμη ελπίδα, χαρά και ομορφιά κατά το εφετινό Πάσχα. Να σας ευλογεί όλους ο Θεός, εσάς και τις οικογένειές σας.
Με εγκάρδιες ευχές και αγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
✥Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου