Η Νίκη των Βάκχων

Μουσική παράσταση του Παντ.Παυλίδη στο Ιερό των Μεγάλων Θεών στην Σαμοθράκη

Σάββατο, 23 Ιουλίου · 7:30 μ.μ. - 9:30 μ.μ.
ΙΕΡΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΘΕΩΝ - ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ

Η ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΒΑΚΧΩΝ του Παντελή Παυλίδη βασισμένη στις ΒΑΚΧΕΣ του Ευριπίδη
ΜΟΥΣΙΚΗ-ΧΟΡΟΣ & ΥΜΝΟΙ, επιλεγμένα αποσπάσματα, Ινδουιστικοί, Σουαχίλη, ύμνος προς Βάκχο και προς Διόνυσο

Η Νίκη των Βακχών» αποτελεί μία μοναδική παράσταση γιατί εξιστορείται κατά τον τρόπο της αρχαίας τραγωδίας από το μουσικό σχήμα «ΕΥΔΟΥΣΙΝ», χορευτές από την Ελλάδα, την ομάδα χορού Sarakasi Trust, από το Ναϊρόμπι της Κένυας και την Ινδή κορυφαία χορεύτρια Radhika Shah που με το σώμα και τη φωνή τους, μετουσιώνουν τα μηνύματα του έργου και αναδεικνύουν την ιστορία του Διονύσου από τον Ευριπίδη.

Η προσέγγιση αυτή γίνεται με αρχέτυπη μουσική, με το χορό, που ερμηνεύει το περιεχόμενο της τραγωδίας με την κίνηση του αθέατου λόγου και με Αρχαίους ύμνους προς το Θείο από διαφορετικούς λαούς, που δίνουν μια πανανθρώπινη διάσταση στο έργο.

Σύγχρονοι μύστες της τέχνης, ως άλλοι Βάκχοι, μελετώντας το αδιαίρετο γνώρισμα της παράδοσης των λαών, απαλλαγμένο από τους κάθε λογής φραγμούς που θέτουν οι άνθρωποι, προσεγγίζουν μέσα από τη δική τους έμπνευση την παράδοση αυτή.

Ο Παντελής Παυλίδης, ένας από αυτούς, με τη συμμετοχή των χορευτών και μουσικών από την Κένυα και την Ινδία, χρησιμοποιώντας τα επαναλαμβανόμενα μουσικά μοτίβα αναστενάρηδων και άλλων ρυθμών της Μακεδονίας, της Θράκης και του Πόντου, και ύμνων από την Ινδία και την Κένυα, καταδεικνύει τον ευρύτερα ανθρωπιστικό χαρακτήρα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και πώς δι αυτής προσεγγίζεται ευκολότερα το στοιχείο της βακχείας.

Ο Ευρυπίδης εμπνεύστηκε από τα Δρώμενα μύησης που γινόταν στην αρχαιότητα.
Η συστηματική έρευνα του ελληνικού πολιτισμού αποκαλύπτει πως από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα διατηρείται η ίδια ιδιοσυγκρασία του λαού με παρόμοιες
αντιδράσεις, ψυχικές πνευματικές καλλιτεχνικές. Ξαναγεννιούνται από το μηδέν παρόμοιοι τρόποι λατρείας, παρόμοιο ύφος τραγουδιών, παρόμοια αντίληψη για τη ζωή, για την τέχνη και για το λόγο.

Έτσι, οι Βάκχες του Παντελή Παυλίδη αποτελούν μία σύγχρονη έκφραση που εμπεριέχει μέσα της αρχέγονα στοιχεία της μουσικής και της ελληνικής ποίησης.

Ταυτόχρονα όμως δίνουν μια σύγχρονη διαπολιτισμική διάσταση στη μουσική αλλά με τον πρότυπο τρόπο του κυκλικού θεάτρου, με τον ήχο της Λύρας, του Αυλού και των Κρουστών, στο ρυθμό που προβάλουν εσωτερικά δυναμικά συναισθήματα και διεγείρουν το νου και το σώμα, ώστε με την ενστικτώδη παρόρμηση να έρχονται σε αλληλοσυμπλήρωση.

Λίγα λόγια για το έργο
Ο Ευριπίδης, ο τραγικότερος από τους δραματικούς ποιητές της Αρχαίας Ελλάδας γράφει τις «Βάκχες» το 415 π.Χ. σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής.
Οι Βάκχες» είναι το τελευταίο έργο του και θεωρείται το πιο μυστηριακό.
Ο Ευριπίδης βιώνει τον Πελοποννησιακό πόλεμο και προβλέπει μέσα από τις «Βάκχες» μια καινούργια περίοδο για την Ελλάδα.
Στην εποχή του Ευριπίδη η ιστορία του Διονύσου ήταν γνωστή σε όλους. Αν και η διονυσιακή λατρεία γεννήθηκε πριν τον Ευριπίδη, δέχθηκε τόσες επιρροές από την Ανατολή στην εποχή του, που κατά κάποιο τρόπο το έργο του Ευριπίδη σηματοδοτεί τη ύπαρξη του Διονύσου στην αρχαιοελληνική θρησκευτική και κοινωνική ζωή.

H Θήβα βρίσκεται σε αναταραχή. Ο Διόνυσος έχει φθάσει από τη μακρινή Λυδία ακολουθούμενος από το χορό των μαινάδων, με την πρόθεση να επιβάλει ποινή στην πόλη επειδή ο Πενθέας, βασιλιάς της Θήβας, δεν επιτρέπει τη λατρεία του. Ο Διόνυσος καθιστά τις γυναίκες της Θήβας σε κατάσταση μανίας και αναγκάζει τον Πενθέα να μεταμφιεστεί σε γυναίκα και να παρακολουθήσει στον Κιθαιρώνα τις παγανιστικές τελετές των Βακχών. Αυτές, όμως, με αρχηγό τη μητέρα του, Αγαύη, τον ανακαλύπτουν και τον κομματιάζουν. Η Αγαύη, κυριαρχημένη από μανία, φέρνει το κεφάλι του γιού της στην πόλη. Μόλις συνειδητοποιεί τι ακριβώς έχει συμβεί, ο πόνος της είναι αβάσταχτος. Ο Διόνυσος, όμως, έχει εκπληρώσει την επιβολή της ποινής.