ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ

Σχετικά με την υπόθεση του π. Ιωάννη Καρασακαλίδη

Μιά ψύχραιμη ματιά στα γεγονότα

- Έχουμε μία κόντρα μεταξύ Επισκόπου και ιερέως. Ο Επίσκοπος, για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί στο κοινό,αλλά σίγουρα στον ίδιο τον ιερέα, του επέβαλλε την ποινή της αργίας. Αγαπητοί από τον κόσμο και οι δύο, επίσκοπος και ιερέας (μέχρι τώρα τουλάχιστον).

- Δεν υπάρχει πληροφόρηση (στο ευρύτερο κοινό) γιατί κατηγορείται ο π. Ιωάννης. Η ποινή της αργίας βέβαια σημαίνει εκκλησιαστικά βαρύ παράπτωμα με (ίσως) ποινικές προεκτάσεις. Δεν ξέρουμε τις κατηγορίες επίσημα, γιατί ανεπίσημα μέσα στην πόλη κυκλοφορούν πολλά. Η μη αναγγελία του λόγου της αργίας ενδεχομένως σημαίνει: Ή οι κατηγορίες είναι αληθινές ή είναι ψεύτικες. Μην βιαστείτε, όμως, να βγάλετε συμπέρασμα. Στην πρώτη περίπτωση (εάν είναι αληθινές) η μη δημοσίευση των κατηγοριών ενδεχομένως γίνεται για την αποφυγή του σκανδαλισμού των πιστών της τοπικής Εκκλησίας. Επιπλέον δεν εκτίθεται πολύ ο π. Ιωάννης. Στην δεύτερη περίπτωση, εάν οι κατηγορίες είναι ψεύτικες και συκοφαντικές δεν μπορούν σταθούν πουθενά σε κανένα εκκλησιαστικό ή ποινικό δικαστήριο. Οπότε αν ο π. Ιωάννης έχει δίκιο, θα φανεί νομικά. Δηλαδή, εάν ο Επίσκοπος, βασιζόμενος σε ψευδείς ή συκοφαντικές κατηγορίες, ή έστω να δεχθούμε λόγω φθόνου και ζήλειας (όπως πολλοί του καταλογίζουν), έπαυσε τον π. Ιωάννη, τότε αυτό θα ήταν ανοησία. Κι αυτό γιατί υπάρχουν δικαστήρια, εκκλησιαστικά και μη, που θα δικαιώσουν τον π.Ιωάννη, αν φυσικά έχει δίκιο. Βέβαια δεν υπάρχει κάποια επίσημη αντίδραση από τον ΙΔΙΟ τον π. Ιωάννη (όχι από τα πνευματικά του τέκνα). Ο καθένας μας όταν σπιλώνεται αδίκως το όνομά του δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Διαμαρτύρεται ο ΙΔΙΟΣ και όχι δι’ αντιπροσώπων. Αυτό μήπως σημαίνει κάτι; Όπου υπάρχει καπνός,υπάρχει άλλωστε και φωτιά.

- Στο άκουσμα της αργίας ή της δίωξης του ιερέα λογικό να δημιουργηθεί ένα μεγάλο σούσουρο και ανησυχία,πρωτίστως στα πνευματικά του τέκνα, που βλέπουν να χάνουν τον πνευματικό τους πατέρα. Λογικές και οι αντιδράσεις μέχρι το σημείο που δεν ξεφεύγουν από τα όρια. Απειλές, ύβρεις και κακεντρεχή σχόλια δεν είναι σωστά πόσω μάλλον δεν συνάδουν με το ορθόδοξο χριστιανικό πνεύμα, (άσχετα με το ποιός έχει δίκιο ή άδικο). Φαντάζομαι πως ο π. Ιωάννης αυτά θα δίδασκε στα πνευματικά του παιδιά. Πραότητα, σύνεση, υπομονή, χριστιανικό πνεύμα κλπ. Που είναι αυτά; Δεν τα βλέπω στα γραφόμενα σε blogs, facebook και άλλα sites. Αντιθέτως βλέπω ένα τελείως αντιχριστιανικό πνεύμα (του στυλ «θα δείτε τι θα πάθετε»,«έρχεται η σειρά σας» κλπ). Αυτά δίδασκε ο π. Ιωάννης ή είναι αποτέλεσμα της οργής για την όποια αδικία; Ελπίζω κι εύχομαι το δεύτερο.

- Επίσης, διακρίνεται μία έντονη προσωπολατρία(λογική από άτομα που ωφελήθηκαν) που όμως δεν συνάδει με το γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα που λέει ότι πρότυπό μας είναι ο Χριστός και οι Άγιοι. Βλέπω να παρομοιάζεται ο π. Ιωάννης με τον Άγιο Νεκτάριο, τον Χρυσόστομο, τον Άγιο Αρσένιο και άλλους που διώχθηκαν αδίκως. Η διαφορά; Οι δύο πρώτοι Άγιοι (Άγιος Νεκτάριος και Χρυσόστομος) όμως έφυγαν από τον τόπο τους, υπέμειναν την εξορία αγόγγυστα και δικαιώθηκαν αργότερα. Είχαν και αυτοί πνευματικά τέκνα, αλλά έφυγαν μακριά τους γνωρίζοντας ότι έχουν δίκιο ενώπιον Θεού. Υπάκουσαν στην άδικη μεν, ανώτερη δε εξουσία και έφυγαν μακριά. Τους κόστισε αλλά θεώρησαν καλύτερα να δικαιωθούν από τον Θεό, παρά από τους ανθρώπους τους.

- Θα πει κάποιος: Γιατί ο επίσκοπος δεν του δίνει απολυτήριο να πάει σε άλλη Μητρόπολη και να λυθεί το θέμα; Σκεφτείτε λίγο. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να το ζητήσει ο ίδιος ο ιερέας. Έπειτα, στην άλλη Μητρόπολη ο άλλος μητροπολίτης θα ζητήσει την γνώμη του επισκόπου της πόλης μας. Για να φανταστούμε τι θα πει ο επίσκοπος μας; Αν ο επίσκοπος της πόλης μας είναι ο κακός της υπόθεσης (και ο π. Ιωάννης ο αδικημένος) και φθονεί τον π. Ιωάννη, προκειμένου να τον ξεφορτωθεί θα πει καλά λόγια στον άλλο επίσκοπο για να φύγει αυτός από την Μητρόπολή του και να ησυχάσει το κεφάλι του. Αν όμως είναι ο π. Ιωάννης ο κακός (και ο επίσκοπος ο καλός) και έχει υποπέσει σε σφάλματα σοβαρά, μπορεί ο επίσκοπος της πόλης μας να τον «συστήσει» ως καλό και άγιο στον άλλο μητροπολίτη; Στο πρώτο λάθος που θα κάνει ενδεχομένως ο π. Ιωάννης, θα γυρίσει ο άλλος μητροπολίτης και θα του πει:«Αυτός είναι που μου ‘λεγες ότι είναι καλός και μου τον παίνευες;». Σκεφτείτε και κρίνετε.

Τι λέει, όμως, ο Χριστός και το Ευαγγέλιο; Τι πρέπει να κάνουν οι σωστοί χριστιανοί σε τέτοιες περιπτώσεις;

1^ον Υπομονή. Η αδικία δεν μένει καιρό κρυμμένη. Κάποια στιγμή λάμπει η αλήθεια. Το θέμα είναι να είναι δικαιωμένος ενώπιον Θεού και όχι ανθρώπων.

2^ον Σύνεση. Μην λέμε μεγάλες κουβέντες. Μην σπεύδουμε να κατηγορήσουμε κάποιον και να αθωώσουμε τον άλλο. Γιατί όταν φανεί η αλήθεια, θα πρέπει να ψάχνουμε να βρούμε τρύπα να κρυφτούμε.

3^ον Πραότητα. Χρειάζεται από όλους μας πραότητα και στα λόγια, αλλά κυρίως στα έργα. Όχι βεβιασμένες κινήσεις, όχι έργα που θα μας στιγματίσουν σε βαθμό που να μην μπορούμε να αντικρύσουμε τους άλλους στα μάτια, αν έχουμε άδικο.

Αν έχουν γίνει λάθη, δεν είμαστε εμείς οι δικαστές που τα προ-δικάζουμε και έχουμε βγάλει και τον ένοχο. Γιατί σας ερωτώ: Αν έχει ο παπα-Γιάννης δίκιο, εσείς οι συκοφάντες του που θα κρυφτείτε;Από την άλλη αν έχει ο επίσκοπος δίκιο ξέρετε ότι εκκλησιαστικά έχετε διαπράξει το αδίκημα της φατρίας (ιη’ κανόνας Δ’ Οικ. Συνόδου και λδ’ της Πενθέκτης)εναντίον του επισκόπου και της τοπικής εκκλησίας, αδίκημα που διώκεται; Εκτός,βέβαια, αν οι στόχοι είναι καθαρά ιδιοτελείς, τα συμφέροντα προσωπικά και όχι πνευματικά.

Τέλος, Αναζήτηση της αλήθειας. «Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς», λέει ο Χριστός. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της αλήθειας που φαίνεται ή που νομίζουμε πως γνωρίζουμε και της πραγματικής αλήθειας. Αν κάποιος θέλει να ζητήσει την αλήθεια πρέπει να ψάξει να την βρει, ακούγοντας και τις δυο πλευρές. Εκτός εάν δεν θέλει την αλήθεια και του αρέσει να ζει με ψευδαισθήσεις. Ή αν πάλι την ξέρει την αλήθεια και βολεύεται με αυτήν, γιατί δεν τον ενοχλεί. Εδώ όμως τίθεται ένα σοβαρότατο θέμα. Αν κάποιος θέλει να ζει με ψευδαισθήσεις, έχει πρόβλημα ψυχιατρικό. Αν κάποιος γνωρίζει την αλήθεια και βολεύεται με αυτήν, και η αλήθεια δεν είναι ορθόδοξη χριστιανικά, τότε αυτός μπορεί να λέγεται ορθόδοξος χριστιανός;

- «Και τώρα ποιός έχει δίκιο;»Είναι το ερώτημα που πλανάται στα ψύχραιμα μυαλά. Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι τι πρέπει να γίνει εκκλησιαστικά για να σταματήσει αυτή η ταραχή στην τοπική Εκκλησία; Φαντάζομαι, πως όποιος είναι (και όχι δηλώνει) ορθόδοξος χριστιανός σε αυτήν την Μητρόπολη θα θέλει την ηρεμία και όχι την ταραχή. Την διατήρηση στο πνευματικό επίπεδο που ήταν η τοπική Εκκλησία και όχι τον σκανδαλισμό και την διάλυσή της. Οι μέχρι τώρα κινήσεις και των δυο πλευρών το δείχνουν αυτό. Όποιος το δει με λογική, ψυχραιμία και αντικειμενικότητα μπορεί να διακρίνει ποιός κάνει κινήσεις για το καλό της τοπικής Εκκλησίας και ποιός για το κακό. Ποιός για την ηρεμία και ποιός για την ταραχή. Ποιός θέλει να φανεί και ποιός μένει στην αφάνεια και σηκώνει τον σταυρό του με υπομονή και καρτερικότητα. «Ο καιρός εγγύς». Γι’ αυτό, φίλοι μου, σας εύχομαι προσευχή, υπομονή και αντοχή σε ότι ο χρόνος θα μας φέρει.

Ένας Αλεξανδρουπολίτης ορθόδοξος χριστιανός

Υ.Γ. Όσο για τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη που πολλοί σπεύσατε να παρομοιάσετε τον π. Ιωάννη και με αυτόν, ένα γεγονός θα σας πω από τον βίο του.«Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατάφευγε σ’ ορισμένες ‘ιδιοτροπίες’. Παρουσιαζόταν σαν σκληρός,θυμώδης, οξύθυμος, απόπερνε τις διάφορες γυναίκες, που από αγάπη για αυτόν και ευγνωμοσύνη προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, με διάφορους τρόπους, να του μαγειρεύουν και να του στέλλουν φαγητό. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον πιστό του φίλο και ψάλτη Πρόδρομο τα εξής: ‘Εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγερο που τον υπηρετούν γυναίκες, δεν είναι καλόγερος’.» (www.agiosarsenios.com) Όποιος κατάλαβε,κατάλαβε. Αντίο.