'Ανω Μεριά από την την Επιτροπή Περιβάλλοντος Δήμου Σαμοθράκης

Ξεκινώντας από τα Ρεμπουτζάδικα (Ιμπτζάτκα) γυρίσαμε ολόκληρο σχεδόν το οδικό δίκτυο της Άνω μεριάς σε μια πολύ νοσταλγική περιήγηση. Στη συντροφιά μας είχαμε έναν άνθρωπο που μεγάλωσε σ' αυτά τα μέρη, και σε κάθε βήμα είχε να μας διηγηθεί και μια ιστορία. Κάθε ιστορία μας γύριζε πολλά
πολλά χρόνια πίσω, τότε που ο κόσμος μας ήταν πολύ πιο απλός, πιο αγνός, αλλά και πιο δύσκολος, κι όμως οι παππούδες μας είχαν βρει τρόπους να επιβιώνουν παρά την αγριότητα της φύσης, να συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους αλλά και με το περιβάλλον. Η Άνω μεριά δεν είναι ένα χωριό σ' ένα δάσος είναι πολλοί οικισμοί σε μια ατέρμονη γιορτή της φύσης, μοιάζει με κομμάτι γης που ξέφυγε από τα τροπικά δάση του Αμαζονίου και ήρθε εδώ, για να κάνει τη Σαμοθράκη, ακόμα πιο ξεχωριστή, ακόμα πιο όμορφη. Τα συναισθήματα πολλά, η ομορφιά του τοπίου, η ορμή του Άγκιστρου, τα τεράστια πλατάνια, το βουνό να υψώνεται επιβλητικό μπροστά μας χιονισμένο με το νερό σε κάθε χαράδρα να κατεβαίνει αντανακλόντας το φως του ήλιο, και στρέφοντας το κεφάλι η ηρεμία της θάλασσας. Έτσι φτάσαμε στο παλιό δημοτικό σχολείο στα Ισιώματα (Γισιώματα) και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Τελικά το πιο μακρινό ταξίδι στο νησί, ο πιο μακρινός προορισμός, η Άνω μεριά επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. 

Π.Τσίπος

Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον κ. Παναγιώτη Τσίπο για τις όμορφες περιγραφές και εικόνες , που μας χάρισε, τέτοιες περιγραφές ούτε ο πιο χαρισματικός λογοτέχνης θα μπορούσε να δημιουργήσει.